ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (1) ...

Amedeo Modigliani, Seated Nude, 1909

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΡΑΔΥ

Τα χρόνια περνάνε...

Ένα χαλί -κάποιος- σπρώχνει συνέχεια

κάτω απ' τα πόδια μου

Λέω πως σ' αγαπώ

Όμως δεν ξέρω

αν είναι η αγάπη έτσι όπως την ονειρευτήκαμε

το πρώτο βράδυ,

όταν η οπτασία μιας θάλασσας

μοναχικής, σκοτεινής κι ανέλπιδης

ερχόταν να φωλιάσει μέσα στο μυαλό μας

Όλα τώρα μου μοιάζουν ιδέες

που παρασύρουν τις καρδιές μας σε λάθη.

Θέλω να περιπλανηθώ στο σύμπαν,

στην άβυσσο,

που αργοσαλεύει μέσα μας και γύρω

που μας τυλίγει αργά, νωχελικά και πάντα

Σαν ένα τεράστιο μαλάκιο.

Η νύχτα είναι κρύα, φθινοπωρινή,

Ο ουρανός χωρίς άστρα

Ο δρόμος δίχως φώτα

Σηκώνω το χέρι μου και

ζωγραφίζω τα χέρια σου

-τα όμορφα χέρια σου-

του άντρα που μου χάριζε έρωτα

να κοιτάνε αλλού.

Οι κίτρινες φλόγες τους δείχνουν μακριά -όλο και μακρύτερα.

Κρυμμένη στο μαύρο και νεκρό

εαυτό μου

Χάνομαι στη στροφή του έρημου δρόμου.

Δεν υπάρχει τίποτα.

Πια.       [ 1988 ]

Τρίτη, 17 Αυγούστου 2010

Μένω κλεισμένη στο σπίτι. Δεν απαντώ στα τηλεφωνήματα (έτσι κι αλλιώς είναι ελάχιστα).Το έχασα κι αυτό το καλοκαίρι ! Οι δυνάμεις μου εξασθενούν. Βουλιάζω στην κατάθλιψη, όσο κι αν αντιδρώ, όσο κι αν θέλω να ζήσω. ΈΧΑΣΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, ούτε το καλοκαίρι αυτό να αναπληρωθεί. Θεέ μου, είναι τόσο άδικο ! Τόσο άδικο !

Μου τελειώνουν λίγο λίγο τα συμπληρώματα διατροφής. Δεν έχω χρήματα. Μου είναι αδύνατο να ζήσω. Οι εξωτερικές συνθήκες με πιέζουν αφόρητα. Και δεν είμαι σε θέση να εργαστώ. Ξυπνάω αργά το πρωί λόγω του Seroquel. Νοιώθω τόσο κουρασμένη !..

"Ένα χαλί κάποιος τραβάει συνέχεια κάτω απ' τα πόδια μου" είχα γράψει πριν από πολλά, πολλά χρόνια. Τώρα ξέρω ... Αλλά είμαι μόνη. Κανείς δεν θέλει να με βοηθήσει.

Μου το κλέψανε κι αυτό το καλοκαίρι.

............................................................................................................................................................................

Χθες, ήρθε -ήταν η πρώτη φορά- για επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου ανταποδίδοντας την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ.

Η επίσκεψή του -έως σήμερα- έχει περάσει στα ψιλά των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων. Διάβασα ότι κάποια όπλα τελευταίας(;) τεχνολογίας θα αγοράσουμε πάλι και κάποιες εμπορικές συμφωνίες υπεγράφησαν. Η φτωχή, ρακένδυτη Ελλάδα, με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της να διατελεί υπό πτώχευση, προσέρχεται ως γελαστή και ευειδής μικρούλα, με βλέμμα απλανές, στη γνωστή της θέση υπό διακόρευση. Δεν γνωρίζω αν θα βγάλει και σεντόνι με την κηλίδα το αίμα να χάσκει γι' άλλους ως μούντζα, και γι' άλλους ως έμπρακτη απόδειξη περήφανης θυσίας.

Αυτό το αίμα -πάλι- ποτέ να μην τελειώνει !!!..........................................................................

Μπορεί, όμως, να είναι συνουσία παρά φύσιν, με ένα εκατομμύριο Παλαιστινίους να ζουν σαν τα ζώα -κάτω από την Ισραηλινή κατοχή- μοιάζει πιο ταιριαστή για τους Ισραηλινούς (φύσει και θέσει σαδιστές από τότε που μετράμε τους αιώνες μας) αλλά και για τους Έλληνες :

φοβισμένοι και νομοταγείς, με τη γλώσσα πεταγμένη έξω σαν τα σκυλιά, λαχανιάζουν μπας και ακούσουν κανένα μπράβο από τους δήμιους του κόσμου ετούτου, ως διαβεβαίωση ότι η καταδίκη τους σε εκτέλεση για άλλη μια φορά θα αναβληθεί μέχρι νεωτέρας, οι καθημερινοί, όμως, μικροί τους θάνατοι θα συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται (εεε, ας μην τα θέλουν και όλα δικά τους, οι αχάριστοι!!!).

Διαβάζω στα "ΝΕΑ", ότι <<η ισραηλινή οργάνωση ΣΠΑΣΤΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ, η οποία συλλέγει μαρτυρίες Ισραηλινών στρατιωτών για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Παλαιστινίων ανέβασε -στο Διαδίκτυο- φωτογραφίες που απεικονίζουν Ισραηλινούς στρατιώτες να ποζάρουν πλάι σε νεκρούς Παλαιστινίους καθώς και σε Παλεστινίους κρατουμένους με χειροπέδες και δεμένα τα μάτια.(...) "Συνιστούμε στον εκπρόσωπο του ισραηλινού στρατού να μην προσβάλλει τη νοημοσύνη του ισραηλινού κοινού και να διευκρινίσει ότι αυτό είναι ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο και όχι παρεκτροπή ενός στρατιώτη" ανέφερε η οργάνωση για την οποία <<οι φωτογραφίες αυτές μαρτυρούν ότι η κατοχή επί των Παλαιστινίων έχει γίνει "τόσο ρουτίνα που χάνεις τη ικανότητα να τους βλέπεις ως ανθρώπινα όντα". "Αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία του στρατού κατοχής, νοιώθουν υπερήφανοι που εξευτελίζουν τους Παλαιστινίους" δήλωσε από την πλευρά του ο Γκασάν Κατίμπ, εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Αρχής. Η κατοχή είναι άδικη, ανήθικη και, όπως δείχνουν αυτές οι φωτογραφίες, ικανή να διαφθείρει.">>

Ακόμα και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί, λοιπόν, έχουν τρομάξει με την ωμότητα και τον σαδισμό των ομοφύλων τους. Οι βασανισμένοι του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχθηκαν σε πρώτης τάξεως βασανιστές, χωρίς να το αντιλαμβάνονται μάλιστα, όπως ακριβώς δεν το αντιλαμβάνονταν και οι Γερμανοί ναζιστές.

Η συνάφεια που διαπιστώνω ανάμεσα στη Γερμανική και Ισραηλινή πολιτική με κάνει να σκεφτώ πως τελικά, θύτης και θύμα συνδέονται με ένα είδος ποιοτικής ομοιότητας, ένα είδος εκλεκτικής συγγένειας και ας φαίνεται ως απλή εναλλαγή των ρόλων. [ ακόμη δεν είχα καταλάβει ότι οι Γερμανοεβραίοι Σιωνιστές έχουν, από το 19ο αιώνα, απλώσει τα πλοκάμια τους παντού εξαγάγοντας τις γκεμπελικές μεθόδους τους σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία. ]

Τώρα, έρχονται οι Ισραηλινοί Ιμπεριαλιστές (βλέπε μασόνοι) και υπόσχονται επενδύσεις που ελπίζουμε ότι θα οδηγήσουν σε απάνεμο λιμάνι την πελαγωμένη Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, θα μας πετάξουν μερικά ψωροκόκκαλα για τα οποία Κύριος οίδε τι θα μας ζητήσουν.

Και όπως είπαν και από το ΚΚΕ, πρόκειται για τα "τριάκοντα αργύρια", αντίτιμο σιωπής, συνενοχής και εξάρτησης. Και αν κάποια στιγμή σηκώσουμε κεφάλι, είναι έτοιμοι να μας το κόψουν πάλι. Αυτού του είδους τη (λυκο)φιλία μπορούν να προσφέρουν. Όσο για την οικονομική ωφέλεια που μπορούμε να έχουμε... είναι γνωστά τα ανέκδοτα για τους Εβραίους.

Γι' αυτό ας μην κατεβάζουμε τόσο εύκολα τα σώβρακα. Λαοί που έχουν εγγεγραμμένο στο DNA τους τον διακαή πόθο να κυριαρχήσουν στον κόσμο, δεν είναι προικισμένοι με την ικανότητα να συνάπτουν δεσμούς φιλίας. Μπορούν μόνο να (κατα)δυναστεύουν. 

Τετάρτη, 18 Αυγούστου 2010

Δεν πρόλαβε να συμπληρωθεί ένα εικοσιτετράωρο από την ιστορική λειτουργία του Δεκαπενταύγουστου στην Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας στην Τουρκία -έπειτα από 88 χρόνια το μοναστήρι άνοιξε τις πύλες του σε χιλιάδες πιστών να συλλειτουργήσουν χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη- και ο Τούρκος πρωθυπουργός ζητά το πεσκέσι του εδώ και τώρα: τέμενος στην Αθήνα. Κίνησις βεβαίως γελοία και άκρως αντιαισθητική.

Στην πραγματικότητα, το ζεστό χρήμα που άφησαν οι χιλιάδες χριστιανοί ορθόδοξοι επισκέπτες από διάφορα μέρη του κόσμου καθώς και η διαφήμιση που εισέπραξε η χώρα του από το γεγονός, θα έπρεπε να του φτάνουν και να του περισσεύουν. Μας χρωστάει, δεν του χρωστάμε. Αυτά εις άπταιστον λογιστικήν.

Το τέμενος βέβαια αναζητείται. Άκουσα, χθές, έναν τηλεθεατή να προτείνει να αποσυνδεθεί η ανέγερση του τεμένους από την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της. Και να προβληθεί η ανέγερσή του ως πράξη φιλίας προς τις αραβικές χώρες με τις οποίες μάς συνδέουν ιστορικοί δεσμοί φιλίας. Να αναγγελθεί δε, μετά από κάποια συνάντηση με Άραβες εκπροσώπους  -και γιατί όχι, λέω εγώ, ως πράξη φιλίας στο χειμαζόμενο Παλαιστίνιο λαό.

 Η ιδέα φαίνεται λαμπρή αρκεί να μην την πληρώσουμε εμείς.  Τόσοι Σαουδάραβες πρίγκιπες υπάρχουν που σπαταλάνε τα λεφτά τού λαού τους -σε μπίζνες επ' ωφελεία τους- εδώ κι εκεί, ας κάνουν κάτι και γι' αυτούς τους δύσμοιρους υπηκόους τους ! Επιτέλους, ας πάψουν να τα φορτώνουν όλα σ' εμάς τους μπατίρηδες και να μας λένε από πάνω και τζαμπατζήδες ! [ Αλήθεια, αυτός ο Σαουδάραβας που θέλει να επενδύσει στον ΠΑΟ 220 εκατομμύρια ευρώ, τα καβούρια τα έχει στην τσέπη του μόνο όταν πρόκειται για τη θρησκεία του που ως φαίνεται του χρησιμεύει μόνο ως όπιο για τους υποτακτικούς του. Δικαίωμά του. Η επίσημη Πολιτεία όμως γιατί παραμένει αδρανής ; Κι αυτή η Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unesco -μητέρα του πλειοψηφούντος μετόχου της ΠΑΕ- δυο λογάκια να έλεγε σ' όλους αυτούς του Μεγάλου Κεφαλαίου που την στηρίζουν, όχι μόνο το τέμενος θα είχε γίνει -χωρίς να χρειάζεται να ματώσουμε πάλι εμείς οι ξεβράκωτοι- αλλά πολύ περισσότερα... ]

Κατά τα άλλα, έχουν να προτείνουν κάτι καλύτερο οι ιθύνοντες, οι "τεμέτεροι" εκπρόσωποι του έθνους, για το τζαμί; Επιθυμούν δηλαδή να μας εγκαλούν στην τάξη κάθε τρεις και λίγο οι εξ ανατολών "καλοί" μας γείτονες  που έχουν καταγράψει στο ενεργητικό τους δεκάδες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων -και συνεχίζουν απτόητοι οι αθεόφοβοι, οι αγαρηνοί!..

Ή μήπως δεν αποδέχονται την ιδέα από εγωισμό ; Επειδή αποτελεί προϊόν σκέψης ενός απλού πολίτη που κλέβει τη δόξα από τα ξεφτέρια μας στα διάφορα υπουργεία! Ίσως, όμως, και από φόβο. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από την πεπατημένη προκαλεί τρόμο, οποιαδήποτε πρωτοτυπία που θα μπορούσε να δώσει το στίγμα μας ως αυτόνομο κράτος καταγγέλεται ως ερασιτεχνισμός ή πετιέται στα αζήτητα. Αχ, Ελλαδίτσα, έξω τρομοκρατημένη, εντός τσαμπουκαλού...