ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (2)...

<< Κανείς δεν θα γλιτώσει

Κι αυτό το μακέλεμα δε θα' χει

ούτε μισό μισοσβημένο όχι.

Θα βουλιάζουμε -βουλιάζουμε- κατακόρυφα με 300 και βάλε

σε συφιλιδικά νερά χωρίς τέλος...

γλείφοντας

υπογράφοντας

και ουρλιάζοντας ξεφτιλισμένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ. >>

Κατερίνα Γώγου

( 1940 - 1993 )

53 χρόνια ζωής

Κατερίνα,
Το σχόλιο που βρήκα κάτω από το ποίημά σου ήταν:
<<Από τώρα... για αύριο. Ευτυχώς, γιατί άντε να βρεις συφιλιδικά νερά βραδιάτικα>>
Γράφτηκε από το "zephyrous", στις 15 Μαρτίου του 2007 και ώρα 24 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα μετά τα μεσάνυχτα.
Κατερίνα,
Βάζω στοίχημα ότι ο zephyrous είναι σήμερα άνεργος ή δυσαρεστημένος εργαζόμενος που απεργεί και ότι τα συφιλιδικά νερά ήταν εκεί όταν έγραφε και γέλασαν πολύ με το αστείο του.
Κατερίνα,
Σε πέντε μέρες είναι τα Χριστούγεννα του 2010.

Μ' ακούς ;;
______________________________________________________________________________

Κυριακή, 13 Ιουνίου 2010

Είναι η ώρα εφτά το απόγευμα.

Και η μουσική στο PC μου αλλάζει μόνη της. Στο youtube.com, παίζει το ένα video μετά το άλλο χωρίς εγώ να κουνώ ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι ! Κι έπειτα η μάνα μου με λέει ψυχωσική. Και ο Τσάμος μιλάει για τις πειραγμένες μου ορμόνες που με κάνουν φαντασιόπληκτη. ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ !

Η τηλεοπτική Πανούκλα, ψυχολόγοι, γιατροί και όλη η σάρα και η μάρα που με οδήγησαν εδώ, και τώρα ετοιμάζουν το δωμάτιό μου στο φρενοκομείο. Χωρίς φόβο και πάθος. Μόνο με περισσή υποκρισία και θράσος. ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ ! φωνάζω ξανά.

<<       Εφτά ο τόκος, πέντε το φτιασίδι,

          σαράντα με το λάδι, με το λάδι και το ξύδι

       κι η λευτεριά

                 που βγαίνει στο σφυρί        >>

            από "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ" *

<< Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΦΟΝΟΣ

Τα δράματα που εκτυλίσσονται στο γυαλί, μόνο για λίγο συγκινούν.

Ο θεατής δεν συντρίβεται από τον πόνο του άλλου, δεν συμπάσχει ουσιαστικά, αλλά καταναλώνει μαζικές  οφθαλμαπάτες και μαζοχιστικά υποκατάστατα συγκίνησης. >>

Ελευθερία Ράπτου, "H ΑΥΓΗ", 13/06/2010

Ο θεατής καταναλώνει, καταναλώνει, καταναλώνει και μετά χέζει και πάει για ύπνο. Αύριο πάλι...

Ο θεατής που έχει τόσο αποβλακωθεί ώστε δεν διακρίνει την αλήθεια απ' το ψέμα. Και  << όταν ο φόνος συντελεστεί και τα φώτα σβήσουν, αιωρείται μια παράδοξη ευφορία και ειρωνεία μαζί, με το κωμικό στοιχείο να ηγεμονεύει αρχικά και το τραγικό να έπεται: Ο φόνος μιας κοινωνίας, η χρεωκοπία μιας πατρίδας συντελούνται καθημερινά στις οθόνες. Για πόσο ακόμα; >>

Και βάζουν πρώτα τα γέλια και νίπτουν τας χείρας τους έπειτα. Οι θεατές, ηδονοβλεψίες της οδύνης, κανιβαλιστές της αλήθειας, επιβιώνουν ως βρυκόλακες στην αφθαρσία της αποχαύνωσης που, όμως, είναι στην πραγματικότητα μια διαρκής φθορά που μυρίζει αίμα και θάνατο.

<< Η τηλεοπτική κηδεμονία των Ελλήνων έχει προηγηθεί της οικονομικής και εθνικής κηδεμονίας από τη διαβόητη τρόικα. Η εξάρτηση από την οθόνη και ακολούθως η υποτέλεια στην τηλοψία αποτελεί -παραφράζοντας τον Adorno- την έσχατη απόληξη της πολιτιστικής βιομηχανίας, πίσω από την οποία υπάρχουν ισχυρότατα συμφέροντα. Ο Έλληνας υποβάλλεται -αυτόβουλα πλέον- στο τηλεοπτικό βασανιστήριο: Τα κακά, ζοφερά νέα για την οικονομική πολιτική και εθνική απαξίωση της χώρας απαλύνονται αντανακλαστικά από τα ευχάριστα, καλά, ανακουφιστικά κουτσομπολιά, που διατηρούν ζωντανή τη λασπερή, εγχώρια showbiz. Η τελευταία προβάλλεται μέσα από τις εκπομπές της κακιάς ώρας ως οδηγός επιβίωσης και επιτυχίας. Αφού η μόρφωση απαξιώνεται, οι δουλειές σπανίζουν, και όλα αυτά δεν πραγματοποιούν τη -συστηματικά καλλιεργημένη από τα μέσα- φαντασίωση πλουτισμού και επίδειξης, τότε ξεπούλησε τα ασημικά της ατομικότητάς σου, λάβε πακέτα και σκηνοθετημένες οικογενειακές συγγνώμες στον αέρα, εμπιστεύσου τα όνειρά σου σε παρουσιαστές και κριτές -τοκογλύφους της ελπίδας. >>

Η αλήθεια, μαύρη κι άραχνη, προκαλεί αφόρητη δυσκοιλιότητα. Ευτυχώς που υπάρχουν τα "ανακουφιστικά κουτσομπολιά" που βοηθούν να εκκενωθεί το έντερο και αφήνουν μεγάλες κουράδες στον πάτο της λεκάνης που σε λίγο θα τις τρώνε κιόλας οι θεατές -ελλείψει άλλης τροφής- τηρώντας ευλαβικά όλους τους κανόνες του savoir vivre (savoir manger σωστότερα): πηρούνι - μαχαίρι, οι αγκώνες πάνω στο τραπέζι κτλπ... κτλπ... κτλπ...

Η μόρφωση απαξιώνεται ; Τι λέτε ; Γι΄αυτό οι θεατές μετατράπηκαν σε τηλεκανίβαλους ; Η ζούγκλα ορθώνεται εμπρός τους και εντός τους πλέον.

Η συντέλεια του κόσμου παίζεται σε συνέχειες . Στην τελευταία πράξη του δράματος, οι θεατές θα καταλάβουν ότι τους αφορά. Αλλά θα έχει έρθει ήδη το τέλος.

* Το 1973 και ενώ η Χούντα έδειχνε ακόμα πανίσχυρη ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη ανεβάζουν στο θέατρο «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» τη θεατρική παράσταση «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο». Δημιουργός του έργου είναι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ενώ στο έργο συμμετείχε και ο Νίκος Ξυλούρης ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου.

Το έργο μέσα από τις  κωμικοτραγικές του ιστορίες στόχο είχε την αφύπνιση του Ελληνικού λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς που του είχε επιβληθεί. Οι παραστάσεις ήταν ολοένα και μαζικότερες. Σύντομα η λογοκρισία της Χούντας έβαλε στο στόχαστρο της το έργο «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο». Η επιτροπή λογοκρισίας, μάταια προσπαθούσε να βρει στοιχεία. Τα κείμενα όμως ήταν αλληγορικά γραμμένα και οι σπόνδυλοι δίνονταν στη επιτροπή ανακατεμένοι.

 

Μέσα από σατιρικά και δραματικά νούμερα αλλά και τραγούδια γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή και τον πόλεμο του '40 . Ο βασικότερος ήρωας του έργου, ήταν ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης που αλληγορικά ο θεατρικός συγγραφέας τον τοποθετεί στην επανάσταση της 3ης του  Σεπτέμβρη 1843, μέσα από τη οποία ο Ελληνικός λαός διεκδίκησε Σύνταγμα, και καλούσε τους Έλληνες σε νέο ξεσηκωμό. 

 

Οι αναλυτές προσπαθούσαν να βρουν αντικαθεστωτικές εκφράσεις, όμως τα λόγια του Κολοκοτρώνη ήταν υπεράνω κάθε υποψίας.

 

Η παράσταση «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο» είχε μεγάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό και λόγω της μεγάλης προσέλευσης, οι παραστάσεις χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων οι μαζικότερες πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μέχρι το Πολυτεχνείο. 

Η Χούντα, σύντομα κατάλαβε ότι ενέκρινε ένα αντιστασιακό έργο και έβαλε στο στόχαστρο και πάλι την παράσταση.

 

Συνέλαβαν την Τζένη Καρέζη και την άφησαν στην απομόνωση για ένα μήνα. Τον Νοέμβριο του 1973  όταν αποφυλακίστηκε η Καρέζη, επέστρεψε στο θέατρο αποφασισμένη και συνέχισε την ίδια ακριβώς παράσταση που έμεινε στην ιστορία.

 

Από «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο» οι φοιτητές υιοθέτησαν συνθήματα που ακούγονταν στην παράσταση, όπως «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ» τα οποία ακούστηκαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

 

Οι Καρέζη, Καζάκος, και Ξυλούρης  συμμετείχαν στην εξέγερση.

 

Τρεις μέρες μετά στο σπίτι της Καρέζη και του Καζάκου, φιλοξενούνται αρκετοί ηθοποιοί όπου με κάθε μυστικότητα φτιάχνουν αντίγραφα της ραδιοφωνικής εκπομπής του Πολυτεχνείου. Οι χουντικοί καταφτάνουν στο χώρο και συλλαμβάνουν ξανά την Τζένη Καρέζη. Με την αποφυλάκιση της δεν το βάζει κάτω. Ξανανεβάζει, μαζί με τους υπόλοιπους την παράσταση.

 

Η Χούντα όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Κάθε βράδυ έστελνε στο θέατρο μυστικούς αστυνομικούς οι οποίοι σημείωναν τις φράσεις με τις οποίες οι θεατές χειροκροτούσαν. Τότε άρχισε ο πόλεμος νεύρων εναντίον της Καρέζη και του Καζάκου. Μέρα παρά μέρα οδηγούνταν ενώπιον του στρατιωτικού ανακριτή ο οποίος τους απειλούσε ότι θα τους στείλει για διακοπές. 

 

Τελικά ο Καζάκος και η Καρέζη συλλαμβάνονται. Στη φυλακή δεν βασανίστηκαν σωματικά όσο ψυχικά όπως τους υπόλοιπους κρατούμενους.

 

Στις 15 του Δεκέμβρη η Καρέζη και Καζάκος αποφυλακίζονται. Στις 22 του ίδιου μήνα οι παραστάσεις  ξαναρχίζουν.

 

Στην πρεμιέρα οι αστυφύλακες βρίσκονταν στους διαδρόμους όρθιοι και κατασκοπεύουν το κοινό. Στο τέλος της παράστασης βροχή από λουλούδια έπεσε στην σκηνή. Συγκεκριμένα ήταν κόκκινα γαρύφαλλα τα οποία ο κόσμος είχε κρυμμένα. Όταν έπεσε η αυλαία η Καρέζη συγκινημένη ψιθύρισε «ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή εάν χρειαστεί».

Το «μεγάλο μας τσίρκο» ήταν μια παράσταση σταθμός στην ιστορία. Συνδύαζε καλλιτεχνική αρτιότητα, συναίσθημα, ταλέντο  αλλά κυρίως,πολιτική αφύπνιση. Το έργο και οι συντελεστές του στάθηκαν απέναντι στο τέρας της δικτατορίας, χωρίς κανένα φόβο. Ο κόσμος και αυτός ατρόμητος στήριξε την παράσταση και κατάφερε να την έχει σαν όπλο για την ανατροπή της πανίσχυρης Χούντας. Χωρίς καμία υπερβολή το «μεγάλο μας τσίρκο» συνέβαλε ουσιαστικά στη σπίθα που άναψε τη φλόγα της εξέγερσης.

 

Τα τραγούδια μαζί με κάποια από τα συνοδευτικά νούμερα της παράστασης κυκλοφόρησαν σε βινύλιο το 1974, ενώ το 2003 έγινε επανέκδοση του δίσκου σε CD. 

Οι αναμνήσεις του Ιάκωβου Καμπανέλλη από τις πρώτες εκείνες παραστάσεις (από το ένθετο του δίσκου)

________________________________________________________________________________


http://www.youtube.com/watch?v=fg48Kg2CfVG





ΈΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ

( 1926 -1983 )
 56 χρόνια ζωής

 << Με διαγράψανε από τους ζωντανούς ...! Έτσι έν ψυχρώ ...! Είναι πρωτοφανές ...! (...) Όχι, όχι δεν είμαι θιγμένη που δεν περιλαμβάνομαι ανάμεσα στους ζώντες ηθοποιούς, των οποίων η τηλεόραση ετοιμάζει πορτραίτα ... (...) Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι -επειδή έτσι αποφασίστηκε- περισσότερο πεθαμένη ή λιγότερη ζωντανή ... Αλλά παρότι ξέρω σε ποιόν τόπο ζω, με αφήνει άναυδη το επίπεδο της χώρας αυτής... (...) Η έλλειψη στοιχειώδους πολιτισμού... η έλλειψη της πιο ενστικτώδους ευγένειας... Ακόμα και στη ζούγκλα, το θέμα του θανάτου είναι σεβαστό... Εγώ, όμως αναβάλλω συνεχώς το θάνατό μου... και θα του τη σκάσω για ακόμη μια φορά...! >>

Οριστικό τέλος ;;; Όχι, όχι, η Χάννελε πάει στον παράδεισο! Η Έλλη Λαμπέτη πάει στον παράδεισο.

Αχ Έλλη, αν γνώριζες πόσο σε συκοφάντησαν τα τηλεοπτικά φθονερά ανθρωπάρια και οι προαγωγοί τους για λίγη τηλεθέαση, σε ξέσκισαν για λίγη ακόμη τηλεθέαση! Έλλη μου, καλή μου Έλλη, δίκαιη Έλλη, Έλλη θαρραλέα, Έλλη της αυτοθυσίας, που όταν σε βίαζαν οι βασανιστές σου εσύ απαίτησες μόνο να βάλουν τη μουσική στο διαπασόν για να μην τρομάξει το παιδί που φιλοξενούσες... αυτοί που σε ξέσκισαν Έλλη Λαμπέτη, γιατί ως γνωστόν ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος.

ΈΛΛΗ, ΤΟΣΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΑ.

________________________________________________________________________________




Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010

Είπα να μην ξανασχοληθώ με τα σκατά αλλά όταν τα βλέπω χρονιάρες μέρες να επιδεικνύονται  συνάμενα και κουνάμενα -νταβατζήδες και πουτάνες που παριστάνουν τις μιξοπαρθένες  και το είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε- να ξεκαρδίζονται στα γέλια την ώρα που το χαλασμένο κουμπί της τηλεόρασής μου με αναγκάζει να τα κοιτάξω, αυτά τα ανθρωποσκατά, ε, είπα να μη φανώ αγενής και ν' ανταποδώσω το χαιρετισμό.

Να πω ότι δεν έμεινα ξερή αυτή τη μια στιγμή που αντίκρυσα το θέαμα, με το πόσο στ' αρχίδια τους και τα καλοκουρεμένα αιδοία τους -σαν τα φυτά στις επαύλεις τους που τους μοιάζουν, ίδιοι είναι- έχουν όσους τους βλέπουν, τις οικογένειες που θα τύχει ν' ανοίξουν τους δέκτες τους, ψέμα θα πω. Αλλά και πάλι, το θράσος του εν λόγω αποτέτοιου, του απαυτού τελοσπάντων, με την εμφυτευμένη κόμη και την ψεύτικη μασέλα που αστράφτει σα φρεσκοπλυμένη λεκάνη τουαλέτας, το γνωρίζω. Βλέπει προλεταριάτο και ξινίζει τη μούρη του. Και σηκώνει το κεφάλι σαν το παγώνι και φτύνει τον κόρφο του μη τύχει και ποτέ γυρίσει ο Θεός και τον κοιτάξει και βρεθεί στη θέση του, στη θέση των κακομοίρηδων. Και για να μην είναι στη θέση τους τα' χει κάνει όλα. Το ΠΑΣΟΚ είναι η αλήθεια, πολύ τον βοήθησε. Αλλά κι αυτός ό,τι μπορούσε το έκανε. Και βέβαια, τον βοήθησε πρωτίστως ο Στεφανής: στις σπουδές, τις διασυνδέσεις, τις κασέτες να' χει να εκβιάζει (είναι αυτός που την κασέτα που έδειχνε το βασανισμό μου την έκανε συναλλαγή και σκαλί για ν' αναρριχηθεί και να πατήσει ώστε να ενταχθεί στη "high society" της ξεφτίλας παρέα με τα άλλα ζώα ), τα "απόρρητα μυστικά" που του εξασφάλιζαν ασυλία και δύναμη...

Ε, και μετά από τη βοήθεια που του προσέφερε η μητέρα πατρίδα, είπε κι αυτός ν' ανταποδώσει. Και ανέλαβε -με το αζημίωτο πάντα, αυτός είναι επιχειρηματίας έλεγε, μεταπράτης λέω εγώ- να εκπαιδεύσει τα νειάτα της, τον άρρενα πληθυσμό κατά βάσιν, στο τι να κάνουν για να του μοιάσουν. Κι αν δεν θέλουν σ' αυτόν, τότε στην όμορφη (έτσι λένε) συμβία του που για να στεφτεί STAR ΕΛΛΑΣ ρουφούσε τον πούτσο του Στεφανή -αν και δεν χρειαζόταν, μου την είχε δείξει ο Στεφανής για να με είχε ρωτήσει αν μου άρεσε, του είχα πει ναι, χάρη σ' αυτή παίρνεις τον τίτλο τής είχε πει, τι άλλο ήθελε λοιπόν;- μέχρι να μάθει να του τον παίρνει καλά. Και μόλις έμαθε την τέχνη, συνέχισε και στα ενδότερα, επειδή, όπως σου έχω πει Ημερολόγιό μου, το επάγγελμα της πουτάνας ήταν υπερεκτιμημένο στην οικογένειά της -και, βέβαια, επειδή με ανταγωνιζόταν η "θέλω να με ζηλεύετε, με ζηλεύετε".
Και, βέβαια, ο σύζυγος -τότε απλώς εραστής- τα γνώριζε όλα τούτα, αλλά τα έκανε γαργάρα γιατί τον βόλευαν, κέρδιζε απ' όλα αυτά ο νταβατζής. 'Οπως τα έκανε γαργάρα και ο φίλος του ο Λάτσιος τα τρισχειρότερα της συζύγου του μετά του Στεφανή, η οποία πήγαινε στο σπίτι του Στεφανή -πριν παντρευτεί αλλά και μετά- και πηδιότανε μαζί του για να έχει εξασφαλισμένο τον φουσκωμένο λογαριασμό της στην Τράπεζα που τον χρωστάει κι αυτή σ' εμένα, όχι μόνο γιατί εγώ της έδωσα τη θέση μου αλλά και γιατί ήθελε να "νοικιάσει" και το μυαλό μου το άπληστο ανθρωποσκατό της τηλεοπτικής οθόνης το κτηνώδες κνώδαλο, της οποίας διακαής επιθυμία μέχρι τέλους ήταν να σφετεριστεί οτιδήποτε μου ανήκε, το τσουλί που παριστάνει τη μιξοπαρθένα, το αφελές και πονόψυχο κορίτσι (μα διαρκώς να με μιμείται η διεστραμένη!) και η οποία με κατηγορούσε όπου έβρισκε και δεν έβρισκε η αναίσθητη, στη Λάτση -άλλη καλύτερη! (με αθεράπευτο το οιδιπόδειο) όμοιος ομοίω αεί πελάζει- παλαιότερα, έπειτα στη γυναίκα που πρόσεχε τον Στεφανή και έκανε έρωτα μαζί του - κι ένας θεός ξέρει πού αλλού- την ώρα που εγώ κατέβαινα ένα ένα τα σκαλιά προς την κόλαση, στην κόλαση που αυτή -που τα γνώριζε όλα! αλλά δεν μιλούσε! για να τα μου πάρει όλα, ψυχή-μυαλό-αξιοπρέπεια, το κτήνος!, ίδια ο βασανιστής ασφαλίτης πατέρας της- μαζί με όλους τους άλλους που τη βοηθούσαν και εξακολουθούν να τη βοηθούν. Και έβγαινε στην οθόνη και έσκαγε στα γέλια κι ακόμη πιο πολύ όταν πάθαινα κάτι και υπέφερα η σαδίστρια ! Και βγαίνουν τώρα όλοι αυτοί στις τηλεοράσεις και τα περιοδικά μαζί με τα παιδιά τους και μας πουλάνε οικογενειακή ευτυχία, ήθος, ευαισθησία και φιλάνθρωπη καρδιά, οι ξεδιάντροποι, οι ξετσίπωτοι, οι σαδιστές !

Σ΄αυτή τη μια στιγμή που βρέθηκαν στο δέκτη μου, τον είδα στην οθόνη να ξεκαρδίζεται, με την αποτέτοια του ντυμένη κουνέλα, να στέκει πάνω στο τραπέζι, γυαλισμένη και λαμπερή (μ' αυτή τη λάμψη την επίπλαστη, την πουλάω και κάνα καλλυντικό άμα λάχει -μην την πιστέψετε, θα τα πετάξετε τα λιγοστά λεφτά που σας απέμειναν), κάτι σα δώρο Χριστουγέννων να υποθέσω.

Αυτός υπερήφανος για την πρόταση που είχε να παρουσιάσει στο λεγόμενο φιλοθέαμον κοινό (τα μαύρα του τα χάλια, αλλά καλά να πάθει κι αυτό) για το πρότυπο γυναίκας που συνεχίζει να λανσάρει -ως γεροκοκορίκος πια- κι αυτή, ηλίθια όπως πάντα, ακριβώς ο εαυτός της -απ' 'ο,τι είδα εκείνη τη μοναδική στιγμή που η βλάβη του τηλεκοντρόλ στην τηλεόρασή μου μ' ανάγκασε να την κοιτάξω.

Ειρήσθω εν παρόδω, Ημερολόγιό μου, διάβασα ότι την εκπομπή της μπουρδολογίας που παρουσιάζει, την έχουν εντάξει στις επομπές Έρευνας, όπου καταχωρούνται εκπομπές σοβαρής, ερευνητικής δημοσιογραφικής εργασίας, όπως η εκπομπή "Έρευνα" του Παύλου Τσίμα (υπάρχουν και άλλες για να μην είμαι άδικη). Και μετά σου λένε γιατί τρελαίνεσαι, αυτοί που πολεμούν ανηλεώς τη λογική.

Αυτή λοιπόν, τη συμβία, την έχουν βάλει κριτή και στο άλλο ζώου show, να αποφασίζει ποιά θα μένει και ποιά θα φεύγει από "top model" λέει, μια δουλειά που όπως μας ενημέρωσαν τα επίσημα χείλη της επίσης μοντέλας (κατά το κουνέλας) παρουσιάστριας του ιδίου ζώου show την κάνουν οι ευλογημένες από το Θεό -λέει- επειδή κερδίζουν πολλά λεφτά χωρις να χρειάζεται να πάνε στο σχολειό για ν' ανοίξει το μυαλό τους -τα πόδια τους μόνο χρειάζεται ν' ανοίγουν, αυτό αρκεί.

Αυτόν τον τύπο, ο πρώην υπουργός Πολιτισμού και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον εκάλεσε στα επίσημα εγκαίνεια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Το αντιλαμβάνεσαι, Ημερολόγιό μου ; Αυτόν τον τύπο που κρεμάει τον πολιτισμό απ' τ' αρχίδια του, που προβάλλει χυδαία πρότυπα μέσα από τα γεμάτα κόμπλεξ περιοδικά του κώλου που διευθύνει και τις εκπομπές -με το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα και το φτηνιάρικο περιεχόμενο- που εκχυδαΐζουν τα πάντα (το λόγο, τον άνθρωπο, τις ιδέες), τις οποίες παρουσιάζει για να παραμένει στο "Πάνθεον των ισχυρών" της κατακαημένης τούτης χώρας, αυτόν που έχει κάνει του κόσμου τους συμβιβασμούς και τις εκδουλεύσεις και συμμετέχει σε καθημερινά αλισβερίσια με βουνά κοπριές από ψεύδη, η επίσημη Πολιτεία έκρινε δέον να τον τιμήσει αποστέλλοντάς του μία από τις λιγοστές επίσημες προσκλήσεις για το μεγαλύτερο ίσως πολιτισμικό γεγονός, την συγκέντρωση σε ενιαίο χώρο ενός μεγάλου μέρους της πολιτισμικής κληρονομιάς που οι αρχαίοι Έλληνες κληροδότησαν στον κόσμο όλο.

Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει πολλά.

Αποδείχτηκε ότι η επανίδρυση του κράτους που ευαγγελιζόταν ο ανηψιός Καραμανλής ήταν στην πραγματικότητα η καταλήστευσή του, με ορδές γαλάζιων ημετέρων που έπεσαν σαν ξελιγωμένοι ν' αρπάξουν ό,τι μπορέσουν και στο τέλος έμεινε το κακόμοιρο το κράτος να το κλαίει η μανούλα του, που κι αυτή λίγα δάκρυα έχυσε μόνο, γιατί την είχε κάνει κι αυτή την επιδρομή της. Η κυβέρνηση άλλαξε, ήρθε το Μνημόνιο και ο έλεγχος από ξένους -και ντόπιους τραπεζίτες, οι -χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ- περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και η οικονομική πίεση συνεχώς και μεγαλώνει.

Αυτό που δεν αλλάζει, όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι το ποιοί έχουν το πάνω χέρι -αυτοί είναι παντός καιρού- και τα μυαλά των φουκαριάδηδων -αυτού του μάταιου κόσμου- που είναι πάντα πρόθυμοι (ό,τι και να τους κάνουν, ό,τι και να τους συμβαίνει) να κατεβάζουν το κεφάλι για να τους το κόψει η λαιμητόμος. Το στυλ ίσως ν' αλλάζει μόνο, ανάλογα με το λαό, την εποχή και... τη μηχανή του κιμά που χρησιμοποιείται.

Αυτοί που έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους να γαμάνε τον κόσμο, είναι πάντα οι ίδιοι και παντός καιρού όπως σου προείπα. Οι νέοι που μπαίνουν στην παρέα οφείλουν να τους μοιάζουν, να μοιράζονται τα ίδια "ιδανικά" του κώλου και της ψιλής μονέδας για να γίνουν αποδεκτοί. Τους βοηθάει και ο ντε Σαντ είναι η αλήθεια, μέσα από τα βιβλία του ανακαλύπτουν νέους τρόπους δράσης, χάρη στην ευρηματικότητά του στήνουν κάτι ανθρωποθυσίες να τις πιείς στο ποτήρι !............................

Τετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2010

Ο κόσμος, Ημερολόγιό μου, είναι πολύ πίσω : ανίκανος να σκεφτεί, άγεται και φέρεται, δεν αντέχει την αλήθεια και την απωθεί, ό,τι δεν καταλαβαίνει προτιμά να πιστεύει ότι δεν υπάρχει, ό,τι του δείχνει την πνευματική και ηθική του ένδεια προτιμά να το αγνοεί, να φοράει ένα κολάν μ' ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες μπότες και να πετάει κώλο ενδίδοντας στην ηλιθιότητά του, γιατί όλα τ' άλλα θέλουν κόπο, θέλουν κότσια, απαιτούν πράγματα που δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται σε μαγαζιά.

Γι' αυτό και βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται. Δείχνει με το δάχτυλο τους πολιτικούς για ό,τι του συμβαίνει, κλαίγεται και οργίζεται επειδή του παίρνουν το κοκό από το στόμα, η αλήθεια όμως είναι ότι η κοινωνία είναι έτσι όπως είναι επειδή υπάρχει μία μυστική, άγραφη, άρρητη συμφωνία μεταξύ των μελών της : οι πάνω να μην σκοτίζουν τους κάτω με την αλήθεια και με ευθύνες και σε αντάλλαγμα οι πάνω θα διαχειρίζονται τη ζωή των κάτω πετώντας τους μερικά ψωροκόμματα -ό,τι αξίζουν δηλαδή. Αυτή είναι η πραγματικότητα, Ημερολόγιό μου, και θα πρέπει -επιτέλους- να την αποδεχτώ !

Σε ό,τι με αφορά, δεν ξέρω τι να κάνω ούτε ποιός μπορεί να με βοηθήσει. Από αυτούς που γνωρίζουν, κανείς δεν θα μιλήσει γιατί απλούστατα δεν έχουν συμφέρον να το κάνουν. Αντιθέτως, το συμφέρον τούς υπαγορεύει να σιωπήσουν, έχουν βολευτεί στις θέσεις τους, και η μαρτυρία μου ανατρέπει τα πάντα, τους καθιστά υπεύθυνους και τους απαξιώνει : δείχνει με ποιό τρόπο κέρδισαν τα όσα κέρδισαν, κάτι που θέλουν πάση θυσία να ξεχάσουν. Άσε που μπορεί να ξυπνήσει και κανένα απ' τα ζωντόβολα και ν΄αρχίσει να ζητάει κι αυτό, όχι ότι θα ζητήσει δικαιοσύνη και άλλα τέτοια κουραφέξαλα, μερίδιο στη μοιρασιά θα θελήσει -αλλά αυτοί τα κέρδη τους δεν τα μοιράζονται, μόνο τα πολλαπλασιάζουν.

(η άλλη που απολάμβανε να με τρελαίνει, η φίλη της -που όπως είχε πει ο και Αλέκος Αλεξανδράκης <<παριστάνει τον άγγελο αλλά είναι διάβολος>>- και μόλις αντιληφθήκανε τα δύσκολα την εγκαταλείψανε -τάχα- ενώ εξακολουθούν να τη βοηθούν με όλους τους τρόπους από το παρασκήνιο. Γιατί αυτοί είναι πάνω απ' όλα επιχειρηματίες, γι' αυτό και η έννοια της επιχειρηματικότητας έχει  -και ορθώς-δαιμονοποιηθεί.)

Είχα γράψει, Ημερολόγιό μου, τον Ιούλιο του 2007 :

<< Θυσιάσατε τη ζωή μου, ενώ είμαι βέβαιη ότι ξέρατε. Θέλατε να καταστρέψετε τη ζωή μου μαζί με τους επιχειρηματίες τους οποίους παριστάνετε ότι πολεμάτε.

Γνωρίζετε τα ίδια μυστικά που γνωρίζω κι εγώ και λέτε ότι είμαι τρελή για να μην αποκαλυφθούν ενώ την ίδια στιγμή εσείς προσπαθείτε να με οδηγήσετε εκεί. Ο λόγος είναι ότι θέλετε να με καταστήσετε αναξιόπιστη και επιπλέον να χρειάζεται να παίρνω τα χάπια σας για να χάσω οριστικά την επαφή με τον εαυτό μου. Και επιπλέον, δεν θα έχετε και καμία ευθύνη εάν εγώ δεν το θελήσω.

Ο Ρουσόπουλος που έκανε -κατά δήλωσή του- "επάγγελμα-λειτούργημα" συνεργάστηκε με τους Κόκκαλη - Κοντομηνά (που έχει φάει το χρήμα του λαού -ποιός τον πειράζει;), τον Κωστόπουλο (τον συμπλεγματικό, "και συ τέκνον Βρούτε;" θα αναφωνούσε ο Στεφανής) για να επανεκλεγείτε και να ξεπουλήσετε ό,τι δεν έχει ξεπουληθεί ακόμη. Και πηρατε ως αντάλλαγμα κε Ρουσόπουλε τη βίλα σε τιμή ευκαιρίας ενώ κάνατε τη γυναίκα σας "δημοσιογράφο" στα μεγάλα κανάλια και το κανάλι του Κοντομηνά. Και ξεπουλάτε και την κρατική τηλεόραση στον Κωστόπουλο και την υπόλοιπη μαφία. Ο οποίος μίλησε στη Βουλή -παρακαλώ!- για τους ικανούς που θα επιβιώσουν στον ανταγωνισμό της αγοράς ενώ, γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν επιβιώνουν οι ικανοί αλλά οι συμβιβασμένοι, οι εξαγορασμένοι, οι εξουσιομανείς και οι ανήθικοι. Για να επανεκλεγείτε εσείς κε Καραμανλή, και να ξεπουλήσετε ό,τι δεν έχει ξεπουληθεί ακόμη, συμφωνήσατε με τον Μητσοτάκη -που και ακόμη και όταν πίνει ανθρώπινο αίμα παραμένει ατάραχος- να σας βοηθήσει (όπως πολύ καλά γνωρίζει ως Αρχιερέας και της διαπλοκής) με αντάλλαγμα την εκλογή της κόρης του. Χωρίς να σας ενδιαφέρει καθόλου η μοίρα του λαού, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που ψηφίζετε από την αρχή της θητείας σας, ότι ξεπουλάτε κάθε σπιθαμή της πατρίδας σας και πατρίδας μας τάχα για να ξεχρεώσετε ενώ δημιουργείτε συνεχώς νέα χρέη. >>

Αλλά ο ελληνικός λαός διαθέτει επιλεκτική μνήμη, Ημερολόγιό μου, όταν δεν την χάνει τελείως. Και είναι έτοιμος να υποδεχθεί τον ανηψιό Καραμανλή ως σωτήρα -γιατί τα κοψίδια και οι κοιλιές τον απενοχοποιούν και τον κολακεύουν, άσε που του κατευνάζουν και το αίσθημα της ζήλιας που το έχει τόσο ανεπτυγμένο.

( θα συνεχίσω )