Τρίτη, 8 Ιουνίου 2010
Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ *
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται
να σ΄εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στο μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι μ' απελπισία
αυτά τα πράγματα που δε τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε
την αγορά, το θέατρο και τους Στεφάνους.
Αυτά που θα σ' τα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία.
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Καθώς τα πράγματα βαλτώνουν στις Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής, με τα δύο κόμματα εξουσίας να καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να επιρρίψουν εκατέρωθεν τις ευθύνες, οι μολυσματικές ασθένειες που αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους ξεπηδώντας απ' το βούρκο των σκανδάλων οδηγούν σε μια νοσηρή κατάσταση που παίρνει τις διαστάσεις επιδημίας και μολύνει τόσο πολιτικούς, δημοσιογράφους, κρατικούς λειτουργούς και κεφαλαιοκράτες, όσο και τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας.
Επειδή, λοιπόν, δεν φαίνεται να υπάρχει αληθινή πολιτική βούληση να καθαρίσει ο τόπος από την κόπρο [και τον Κόπρο] του Αυγεία, γι' αυτό τα μέλη των Επιτροπών γίνονται θορυβώδη ως άλλα κύμβαλα αλαλάζοντα, συνωστίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα όπου φωνασκούν, εξαπολύοντας μύδρους και εκτοξεύοντας κορώνες -που ουδεμία πρακτική αξία έχουν -κλείνουν θέση στις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης για να δείχνουν με το δάχτυλο τον απέναντί τους πολιτικό, τον διεφθαρμένο... πολίτη των 1000 ευρώ μηνιαίως ή ... το ντεκόρ, μα ποτέ τον εαυτό τους ή πολύ περισσότερο το κόμμα τους.
Και αρχίζουν δειλά, μα σταθερά, να κάνουν λόγο για την εκδικητική μανία της κοινωνίας με διττό στόχο: να ενοχοποιήσουν -απ' τη μια- τους απλούς πολίτες που βλέποντας να συρρικνώνεται τραγικά το ήδη ισχνό εισόδημά τους, ζητούν τιμωρία των υπευθύνων και επιστροφή στο κρατικό κορβανά της κλεμμένης περιουσίας τους (δηλ. επιζητούν δικαιοσύνη), και -απ' την άλλη- να τους ζαλίσουν και να τους κουράσουν ώστε να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τη διαφαινόμενη πρόθεσή τους να εγκαταλείψουν το σκάφος της εξυγίανσης του υπάρχοντος πολιτικοοικονομικοκοινωνικού συστήματος, προφασιζόμενοι έλλειμμα ή αδυναμία νομοθετική (αναδρομικά, ευθύνες -ετεροχρονισμένα- αρνούνται επίμονα να αποδώσουν, είναι πράξη αντισυνταγματική διατείνεται μετά βδελυγμίας ο κ. Πάγκαλος, περικοπές -ετεροχρονισμένα- των δεδουλευμένων και του μόχθου σου, όμως, επιτρέπεται να εφαρμόσουν... οι δημοκράτες !) και αδιαφανές πλέγμα από δαιδαλώδεις μηχανισμούς, απροσπέλαστους στη δικαστική διερεύνηση.
Ως γνωστόν, η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Γι' αυτό και θα τα καταφέρουν.
Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η πολυνοσηρότητα του συστήματος έχει ήδη οδηγήσει στη σήψη και αν η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία τού -έστω και τύποις- δημοκρατικού πολιτεύματος δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, τολμώντας να υπερβεί τον μέγα νόμο της κομματικής πειθαρχίας (γιατί και τα κόμματα μασόνοι τα ίδρυσαν και κατά τα ειωθότα αυτών εξακολουθούν να λειτουργούν) και να θέσει ως προτεραιότητα το πρόταγμα της εξυπηρέτησης του εθνικού και συλλογικού συμφέροντος με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η χώρα δεν θα καταφέρει να ανασυνταχθεί και θα ψυχορραγήσει ως βορά άνομων συμφερόντων που θα έχουν ολοκληρώσει το καταστροφικό τους έργο που έχει ξεκινήσει πριν από αιώνες.
Επειδή, λοιπόν, το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι, γι' αυτό και η προσπάθεια ανασύστασης δεν μπορεί να αρχίσει παρά από τους επικεφαλής των θεσμών, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι και με το επιπλέον καθήκον να αποτελούν πρότυπο ανθρώπων και πολιτών, παράδειγμα προς μίμησιν και όχι προς αποφυγήν για τον απλό πολίτη που δοκιμάζεται με τόσο απάνθρωπο τρόπο στις μέρες μας.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τους λεονταρισμούς, τις αγαθές προθέσεις που στερούνται έργων, τα παχιά και κούφια λόγια που έχουν ως σκοπό την εκτόνωση του δίκαιου μένους του κόσμου και όχι τη λήψη μέτρων αποτελεσματικών που θα κάνουν δικαιότερη και πιο ανθρώπινη την κοινωνία μας.
Κι ας σοβαρευτούν αντιμετωπίζοντας με αίσθημα ευθύνης, εντιμότητα και συναίσθηση το δύσκολο έργο που τους έχει αναθέσει ο λαός την παρούσα στιγμή.
Και ας εργαστούν σκληρά, αθόρυβα, με επιμέλεια, επιμονή και υπομονή για να παράξουν λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από τη μέγγενη όπου οι ίδιοι την έβαλαν.
Και τότε οι ωραιότατες μούντζες που οι πολίτες τούς επεφύλαξαν έξω από τη Βουλή (και αλλού) και για τις οποίες εντόνως διαμαρτύρονται κάθε φορά, θα αντικατασταθούν από χειραψίες εκτίμησης και αναγνώρισης.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Είναι ικανοί; Αξίζουν την ιδιότητα του βουλευτή, του υπουργού, του πρωθυπουργού, του προέδρου της Δημοκρατίας; Ας το αποδείξουν. Δεν τους έχει μείνει άλλη επιλογή. Είναι καταδικασμένοι να επιτύχουν. Διαφορετικά, το πλοίο της Ελλάδας θα βουλιάξει αύτανδρο. Και τρέμω να σκεφτώ τι μπορεί να σημαίνει αυτό. [ με ή χωρίς ευρώ ]
Προσωπικά, έχω χάσει σχεδόν όλες τις ελπίδες μου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου καθυστερεί εγκληματικά, την απασχολεί το πολιτικό κόστος από την αποκάλυψη της σχέσης του κόμματός της με τα σκάνδαλα κι ας λέει ο αρχηγός της ότι δεν τον ενδιαφέρει να ματώσει η παράταξη, στην πράξη βλέπουμε άλλα και ο πρωθυπουργός χάνει την αξιοπιστία του ολοένα και περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Χωρίς να την κερδίζει και στο εξωτερικό.
Με δουλοπρέπειες δεν γίνεσαι πιο αξιόπιστος, πιο άνανδρος φαίνεσαι, πιο μαλακίων, ένας πρώτης τάξεως καρπαζοεισπράκτορας. Την ίδια στάση κρατά και στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Το πρόβλημα στην εγκαταλελειμμένη Θράκη διαιωνίζεται και γιγαντώνεται, επιτρέποντας στην Τουρκία να σύρει στο άρμα της ολοένα και περισσότερους Έλληνες μουσουλμάνους, το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έχει παραπεμφθεί στις καλένδες με το χρόνο να μετρά εις βάρος μας και να φέρνει όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο να χάσουμε την σημαντική μάχη με τα Σκόπια που ίσως, κρίνει στο μέλλον ένα πόλεμο, ενώ είχαμε όλες τις προϋποθέσεις για να την κερδίσουμε.
Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος το 1991 έγινε ο πρώτος Πρόεδρος στο κατασκευασθέν τοποτηρητήριο Γερμανών και Αμερικανών στα Βαλκάνια (βλέπε ναζιστο-σιωνιστών), φτιάχνοντας με την αδιάλειπτη αρωγή τους μια νέα "χώρα" στο παγκόσμιο χάρτη. Αδιαπραγμάτευτη ευθύνη της ηγεσίας της Ελλάδας είναι να τη διαγράψει από το χάρτη εάν επιμένει ο αχυράνθρωπος που έχουν εγκαταστήσει εκεί να οικειποιείται την καταγωγή, τα σύμβολα και την ονομασία της Μακεδονίας, μιας περιοχής που είναι καταγεγραμμένη, στη συνείδηση κάθε πολιτισμένου πολίτη αυτού του κόσμου και στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, ως γνησίως και απολύτως και αποκλειστικά Ελληνική ! Επομένως, κάθε ιδιοποίησή του όρου "Μακεδονία" με οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως επιθετικός προσδιορισμός, είτε ως παράγωγο ή σύνθετο ή και ό,τι άλλο συλλάβει η φαντασία αυτών που τα επινοούν) από αλλόφυλους δεν μπορεί παρά να θεωρείται ως μη αποδεκτή (unexceptable!). Η δε επιμονή των Σκοπιανών και αυτών που τους στηρίζουν να αναγνωριστεί de jure και de facto (σε εσωτερικό και εξωτερικό) ως ονομασία του τεχνητού κρατιδίου τους ένα όνομα που αποτελεί μία από τις ονομασίες που φέρουμε ως Έλληνες διαχρονικά και χαρακτηρίζουν με καταλυτικό τρόπο τή φυλή και το έθνος μας (όπως οι λέξεις Ρωμιός, Βυζαντινός, κλπ.) αποτελεί de jure και de facto casus belli (αφορμή κήρυξης πολέμου ένοπλου, οικονομικού, και ό,τι άλλο) εάν τα Διεθνή Δικαστήρια και Οργανισμοί αναγνωρίσουν ως θεμιτές και νόμιμες (ή έστω νομότυπες) τις διεκδικήσεις της ηγεσίας των Σκοπίων (στο σύνολό τους).
Σε αυτή την περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας αποτελούμε κράτος-μέλος, έχει ήθικό και νομικό καθήκον να προασπίσει τα συμφέροντά μας και να αντιδράσει ανάλογα. Επειδή, όμως, τα Σκόπια εξυπηρετούν τους σκοπούς των Γερμανο-Εβραίων και η Γερμανία με τη βοήθεια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ έχει γίνει η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης (βλέπε Σατραπεία, προς το παρόν, έπονται τα χειρότερα), κάτι τέτοιο θα έθιγε τα συμφέροντά της. Αυτός, είναι, πιθανώς, ένας επιπλέον λόγος για να μας οδηγήσουν -πριν από όλους τους άλλους- στη χρεοκοπία και τους παντός είδους εκβιασμούς ώστε και να λεηλατήσουν την περιουσία μας και να μας καταστήσουν εντελώς χειραγωγήσιμους σε ό,τι αποφασίσουν για την περιοχή των Βαλκανίων και για την Νότια Ευρώτη γενικότερα (εξόρυξη πετρελαίου, ορυχεία, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κ.λ.π.).
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, από την άλλη, προετοιμάζει το έδαφος για την καθολική επικράτηση των συγκεκριμένων άνομων, ληστρικών και συγκεκαλυμμένων συμφερόντων που λειτουργούν μεταξύ τους ως συγκοινωνούντα δοχεία. Ποιός, άραγε, γνωρίζει ακριβώς, ποιοί -για παράδειγμα- κρύβονται πίσω από τις περίφημες Αγορές (που κερδοσκοπούν ανελέητα παραβιάζοντας κάθε Αρχή Δικαίου) ή πίσω από τις Εταιρείες Αξιολόγησης(;) των κρατών του κόσμου (και επί τη βάση ποίων κριτηρίων γίνονται αυτές οι αξιολογήσεις που ανατρέπουν εν μία νυκτί και εντελώς αυθαίρετα τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων); Άποψή μου είναι ότι έχουν όλα συντελεσθεί εις τα ανώτερα κλιμάκια. Μένουν μόνο οι διαχειριστές να δρομολογήσουν τις εναπομείνουσες καταστάσεις.
Πάντως, εις ό,τι αφορά στα Σκόπια, ακόμη και ο Γκλιγκόροφ, ο πολιτικός που δεν δίστασε να συνδέσει το όνομά του και το όποιο κύρος του με αυτό το εξάμβλωμα, παραδέχτηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του -με τη σοφία, ίσως, και τη νηφαλιότητα που προσδίδει το πέρασμα των χρόνων- ότι :
«Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μου τα τελευταία χρόνια. Αυτά είναι αστειότητες. Κομμάτι της Ελλάδας είναι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας>>
Ενώ, πριν από τρία χρόνια, στην ηλικία της ωρίμου σοφίας των 92 χρόνων, δήλωσε, απευθυνόμενος στους εθνικιστές και την κυβέρνηση Γκρουέφσκι, οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν τους Σκοπιανούς ότι είναι "απόγονοι του Μεγάλου Αλέξάνδρου"(!!!) τα εξής :
«είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή».
Ο γνωστός, βεβαίως, Μητσοτάκης έβαλε κι εδώ το μακρύ, πολύ μακρύ του χέρι -ως τσιράκι τους και τοποτηρητής τους στην περιοχή- εξαιτίας της απάθειας, του ελλείμματος συναισθηματικής διέγερσης και της έλλειψης ενσυναίσθησης από τα οποία πάσχει και για τα οποία οι ολιγόνοες, καθώς ο ίδιος, τον επικροτούν, αναγνωρίζοντάς τα -οι ανόητοι- ως θετικές ιδότητες ενός ικανού πολιτικού(!). Ιδιότητες των εγκληματιών πάσης φύσεως είναι. Ό,τι έκανε, βεβαίως, το έκανε δια ίδιον συμφέρον. Εκεί το συναίσθημά του εγείρεται -όπως ακριβώς συμβαίνει και στους μαφιόζους. Υπολόγιζε στην ανταμοιβή του από τους ανωτέρω του Γερμανο-Εβραίους (αλλιώς ναζιστο-σιωνιστές). Το γιατί κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη ας το αποδώσουμε στον καλό θεό της Ελλάδος.
Τα ίδια διαφαίνονται και για το Αιγαίο.
Και μένει μόνο η Κύπρος που δεν μοιάζει, προς το παρόν, να ακολουθεί τον ίδιο κανόνα όχι χάρη στη δεινότητα και γενναιότητα των δικών μας πολιτικών αλλά χάρη στην αντίσταση του ελληνοκύπριου λαού της.
Μαζί με την πτώση του αεροσκάφους το 1999 (άλλη μια περίεργη σύμπτωση (!) από εκείνες στις οποίες πλέον δεν πιστεύω), η οποία στοίχισε στον Γιάννο Κρανιδιώτη, τον πρωτεργάτη της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις 55 ετών τότε, τη ζωή του και τη ζωή του γιού του (ειρήσθω εν παρόδω, πόσα άλλα ωφέλιμα είχε να προσπορίσει στον τόπο και τον ελληνισμό ο σπουδαίος αυτός Ελληνοκύπριος άνδρας αν η περιβόητη Μοίρα (;) δεν χτυπούσε ξανά και όλως τυχαίως!) φαίνεται ότι απωλέσθη και η στρατηγική γραμμή πλεύσης στην εξωτερική μας πολιτική και έκτοτε αναζητείται χωρίς επιτυχία. Κάτι που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Αποτελεί φυσική συνέπεια του τρυφηλού βίου που διάγουν οι πολιτικοί μας από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ο λήθαργος στον οποίο έχουν περιπέσει μετά τα αλλεπάλληλα οργιώδη φαγοπότια τους δεν ανοίγει, όπως είναι εύλογο, δρόμους απελευθερωτικούς, σε νέα, μεγαλύτερα, σκλαβοπάζαρα οδηγεί.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, σωτηρία, αντιστροφή της κατάστασης που μια χούφτα παρανοϊκών με τα κατά τόπους τσιράκια τους (σε όλα τα επίπεδα και κλιμάκια) φαντασιώνονται να εγκαθιδρύσουν στη γη, αυτή τη γη που τόσο απλόχερα μας χαρίστηκε από μια δύναμη γενναιόδωρη, φωτεινή, αγαπητική ;
Άκου Ανθρωπάκο: Υπάρχει ! Φτάνει να το θελήσεις. Ο προφητικός λόγος του Κορνήλιου Καστοριάδη -για να σου μιλήσω για κάποιον από τους φωτεινούς ανθρώπους που γνώρισα λίγο μέσα από το βιβλίο του με τον εύστοχο τίτλο "Η άνοδος της ασημαντότητας"- αναφερόμενος -πολλά χρόνια πριν- σε πράγματα που βρίσκονται σήμερα στην απόλυτη επικαιρότητα λέει:
<< Και χάρις ακριβώς σ' αυτή τη διαδοχή κινημάτων επιβιώνουν στη σύγχρονη κοινωνία ορισμένες επιμέρους ελευθερίες, επιμέρους και αμυντικές ουσιαστικά, αποκρυσταλλωμένες σε συγκεκριμένους θεσμούς: δικαιώματα του ανθρώπου, μη αναδρομικότητα των νόμων, ένα σχετικό διαχωρισμό των εξουσιών, κλπ. Τις ελευθερίες αυτές δεν τις παραχώρησε ο καπιταλισμός, τις απέσπασαν και τις επέβαλαν μακραίωνοι αγώνες. Αυτές ακριβώς, καθιστούν το σημερινό πολιτικό καθεστώς όχι δημοκρατία (δεν είναι ο λαός που κατέχει και ασκεί εξουσία) αλλά φιλελεύθερη ολιγαρχία. >> Και αλλού:
<< Αν υπάρχει μια απάντηση, θα τη δώσει η μεγάλη πλειονότητα του λαού. Εγώ εκείνο που διαπιστώνω είναι, από τη μια, τις κολοσσιαίες διαστάσεις των όσων πρέπει να γίνουν και τις δυσκολίες τους, την έκταση της απάθειας και της ιδιωτικοποίησης στις σύγχρονες κοινωνίες, την εφιαλτική διαπλοκή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πλούσιες χώρες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχές και ούτω καθεξής. >> Μήπως αυτά δε συμβαίνουν σήμερα ακόμα και ανάμεσα στις πλούσιες χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης και τις χώρες του Νότου ; δανεισμός των φτωχών από τις πλούσιες με ληστρικά, τοκογλυφικά επιτόκια, αγορά πανάκριβων εξοπλιστικών συστημάτων (πολλές φορές ελαττωματικών ή ακατάλληλων, παρωχημένης τεχνολογίας, όποια σαβούρα θέλουν να ξεφορτωθούν μάς την φορτώνουν όχι μόνο κερδοσκοπώντας ασύστολα αλλά και θέτοντας σε κίνδυνο αθώες ζωές ), επιβαλλόμενες αγορές που εξακοντίζουν στα ύψη το Δημόσιο χρέος μας, επανάληψη του φαύλου αυτού κύκλου εις το διηνεκές, κλπ.)
Και ο Καστοριάδης καταλήγει:
<< Από την άλλη όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι νεκρές, ότι είναι ιστορικά τελειωμένες (...) Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι ότι όσοι έχουν συνείδηση της σοβαρότητας αυτών των ζητημάτων πρέπει να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν -είτε πρόκειται για τον προφορικό ή τον γραπτό λόγο, είτε απλώς για τη στάση τους στο χώρο όπου βρίσκονται- ώστε ο κόσμος να ξυπνήσει από τον σημερινό του λήθαργο και ν' αρχίσει να δρα προς την κατεύθυνση της ελευθερίας. >>
Σήμερα, αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη να το πράξεις, Ανθρωπάκο, περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
* Το εναργές ποίημα του Καβάφη αφιερώνεται στους Έλληνες πολιτικούς με την παρότρυνση να ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη στην οποία έχουν περιέλθει, να αντιδράσουν δυναμικά -με γενναιοψυχία, ευθυκρισία και δικαιότητα- στη σήψη που τους περιβάλλει και να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο οι ίδιοι την οδήγησαν.
Προσωπικά, έχω χάσει σχεδόν όλες τις ελπίδες μου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου καθυστερεί εγκληματικά, την απασχολεί το πολιτικό κόστος από την αποκάλυψη της σχέσης του κόμματός της με τα σκάνδαλα κι ας λέει ο αρχηγός της ότι δεν τον ενδιαφέρει να ματώσει η παράταξη, στην πράξη βλέπουμε άλλα και ο πρωθυπουργός χάνει την αξιοπιστία του ολοένα και περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Χωρίς να την κερδίζει και στο εξωτερικό.
Με δουλοπρέπειες δεν γίνεσαι πιο αξιόπιστος, πιο άνανδρος φαίνεσαι, πιο μαλακίων, ένας πρώτης τάξεως καρπαζοεισπράκτορας. Την ίδια στάση κρατά και στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Το πρόβλημα στην εγκαταλελειμμένη Θράκη διαιωνίζεται και γιγαντώνεται, επιτρέποντας στην Τουρκία να σύρει στο άρμα της ολοένα και περισσότερους Έλληνες μουσουλμάνους, το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έχει παραπεμφθεί στις καλένδες με το χρόνο να μετρά εις βάρος μας και να φέρνει όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο να χάσουμε την σημαντική μάχη με τα Σκόπια που ίσως, κρίνει στο μέλλον ένα πόλεμο, ενώ είχαμε όλες τις προϋποθέσεις για να την κερδίσουμε.
Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος το 1991 έγινε ο πρώτος Πρόεδρος στο κατασκευασθέν τοποτηρητήριο Γερμανών και Αμερικανών στα Βαλκάνια (βλέπε ναζιστο-σιωνιστών), φτιάχνοντας με την αδιάλειπτη αρωγή τους μια νέα "χώρα" στο παγκόσμιο χάρτη. Αδιαπραγμάτευτη ευθύνη της ηγεσίας της Ελλάδας είναι να τη διαγράψει από το χάρτη εάν επιμένει ο αχυράνθρωπος που έχουν εγκαταστήσει εκεί να οικειποιείται την καταγωγή, τα σύμβολα και την ονομασία της Μακεδονίας, μιας περιοχής που είναι καταγεγραμμένη, στη συνείδηση κάθε πολιτισμένου πολίτη αυτού του κόσμου και στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, ως γνησίως και απολύτως και αποκλειστικά Ελληνική ! Επομένως, κάθε ιδιοποίησή του όρου "Μακεδονία" με οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως επιθετικός προσδιορισμός, είτε ως παράγωγο ή σύνθετο ή και ό,τι άλλο συλλάβει η φαντασία αυτών που τα επινοούν) από αλλόφυλους δεν μπορεί παρά να θεωρείται ως μη αποδεκτή (unexceptable!). Η δε επιμονή των Σκοπιανών και αυτών που τους στηρίζουν να αναγνωριστεί de jure και de facto (σε εσωτερικό και εξωτερικό) ως ονομασία του τεχνητού κρατιδίου τους ένα όνομα που αποτελεί μία από τις ονομασίες που φέρουμε ως Έλληνες διαχρονικά και χαρακτηρίζουν με καταλυτικό τρόπο τή φυλή και το έθνος μας (όπως οι λέξεις Ρωμιός, Βυζαντινός, κλπ.) αποτελεί de jure και de facto casus belli (αφορμή κήρυξης πολέμου ένοπλου, οικονομικού, και ό,τι άλλο) εάν τα Διεθνή Δικαστήρια και Οργανισμοί αναγνωρίσουν ως θεμιτές και νόμιμες (ή έστω νομότυπες) τις διεκδικήσεις της ηγεσίας των Σκοπίων (στο σύνολό τους).
Σε αυτή την περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας αποτελούμε κράτος-μέλος, έχει ήθικό και νομικό καθήκον να προασπίσει τα συμφέροντά μας και να αντιδράσει ανάλογα. Επειδή, όμως, τα Σκόπια εξυπηρετούν τους σκοπούς των Γερμανο-Εβραίων και η Γερμανία με τη βοήθεια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ έχει γίνει η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης (βλέπε Σατραπεία, προς το παρόν, έπονται τα χειρότερα), κάτι τέτοιο θα έθιγε τα συμφέροντά της. Αυτός, είναι, πιθανώς, ένας επιπλέον λόγος για να μας οδηγήσουν -πριν από όλους τους άλλους- στη χρεοκοπία και τους παντός είδους εκβιασμούς ώστε και να λεηλατήσουν την περιουσία μας και να μας καταστήσουν εντελώς χειραγωγήσιμους σε ό,τι αποφασίσουν για την περιοχή των Βαλκανίων και για την Νότια Ευρώτη γενικότερα (εξόρυξη πετρελαίου, ορυχεία, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κ.λ.π.).
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, από την άλλη, προετοιμάζει το έδαφος για την καθολική επικράτηση των συγκεκριμένων άνομων, ληστρικών και συγκεκαλυμμένων συμφερόντων που λειτουργούν μεταξύ τους ως συγκοινωνούντα δοχεία. Ποιός, άραγε, γνωρίζει ακριβώς, ποιοί -για παράδειγμα- κρύβονται πίσω από τις περίφημες Αγορές (που κερδοσκοπούν ανελέητα παραβιάζοντας κάθε Αρχή Δικαίου) ή πίσω από τις Εταιρείες Αξιολόγησης(;) των κρατών του κόσμου (και επί τη βάση ποίων κριτηρίων γίνονται αυτές οι αξιολογήσεις που ανατρέπουν εν μία νυκτί και εντελώς αυθαίρετα τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων); Άποψή μου είναι ότι έχουν όλα συντελεσθεί εις τα ανώτερα κλιμάκια. Μένουν μόνο οι διαχειριστές να δρομολογήσουν τις εναπομείνουσες καταστάσεις.
Πάντως, εις ό,τι αφορά στα Σκόπια, ακόμη και ο Γκλιγκόροφ, ο πολιτικός που δεν δίστασε να συνδέσει το όνομά του και το όποιο κύρος του με αυτό το εξάμβλωμα, παραδέχτηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του -με τη σοφία, ίσως, και τη νηφαλιότητα που προσδίδει το πέρασμα των χρόνων- ότι :
«Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μου τα τελευταία χρόνια. Αυτά είναι αστειότητες. Κομμάτι της Ελλάδας είναι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας>>
Ενώ, πριν από τρία χρόνια, στην ηλικία της ωρίμου σοφίας των 92 χρόνων, δήλωσε, απευθυνόμενος στους εθνικιστές και την κυβέρνηση Γκρουέφσκι, οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν τους Σκοπιανούς ότι είναι "απόγονοι του Μεγάλου Αλέξάνδρου"(!!!) τα εξής :
«είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή».
Ο γνωστός, βεβαίως, Μητσοτάκης έβαλε κι εδώ το μακρύ, πολύ μακρύ του χέρι -ως τσιράκι τους και τοποτηρητής τους στην περιοχή- εξαιτίας της απάθειας, του ελλείμματος συναισθηματικής διέγερσης και της έλλειψης ενσυναίσθησης από τα οποία πάσχει και για τα οποία οι ολιγόνοες, καθώς ο ίδιος, τον επικροτούν, αναγνωρίζοντάς τα -οι ανόητοι- ως θετικές ιδότητες ενός ικανού πολιτικού(!). Ιδιότητες των εγκληματιών πάσης φύσεως είναι. Ό,τι έκανε, βεβαίως, το έκανε δια ίδιον συμφέρον. Εκεί το συναίσθημά του εγείρεται -όπως ακριβώς συμβαίνει και στους μαφιόζους. Υπολόγιζε στην ανταμοιβή του από τους ανωτέρω του Γερμανο-Εβραίους (αλλιώς ναζιστο-σιωνιστές). Το γιατί κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη ας το αποδώσουμε στον καλό θεό της Ελλάδος.
Τα ίδια διαφαίνονται και για το Αιγαίο.
Και μένει μόνο η Κύπρος που δεν μοιάζει, προς το παρόν, να ακολουθεί τον ίδιο κανόνα όχι χάρη στη δεινότητα και γενναιότητα των δικών μας πολιτικών αλλά χάρη στην αντίσταση του ελληνοκύπριου λαού της.
Μαζί με την πτώση του αεροσκάφους το 1999 (άλλη μια περίεργη σύμπτωση (!) από εκείνες στις οποίες πλέον δεν πιστεύω), η οποία στοίχισε στον Γιάννο Κρανιδιώτη, τον πρωτεργάτη της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις 55 ετών τότε, τη ζωή του και τη ζωή του γιού του (ειρήσθω εν παρόδω, πόσα άλλα ωφέλιμα είχε να προσπορίσει στον τόπο και τον ελληνισμό ο σπουδαίος αυτός Ελληνοκύπριος άνδρας αν η περιβόητη Μοίρα (;) δεν χτυπούσε ξανά και όλως τυχαίως!) φαίνεται ότι απωλέσθη και η στρατηγική γραμμή πλεύσης στην εξωτερική μας πολιτική και έκτοτε αναζητείται χωρίς επιτυχία. Κάτι που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Αποτελεί φυσική συνέπεια του τρυφηλού βίου που διάγουν οι πολιτικοί μας από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ο λήθαργος στον οποίο έχουν περιπέσει μετά τα αλλεπάλληλα οργιώδη φαγοπότια τους δεν ανοίγει, όπως είναι εύλογο, δρόμους απελευθερωτικούς, σε νέα, μεγαλύτερα, σκλαβοπάζαρα οδηγεί.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, σωτηρία, αντιστροφή της κατάστασης που μια χούφτα παρανοϊκών με τα κατά τόπους τσιράκια τους (σε όλα τα επίπεδα και κλιμάκια) φαντασιώνονται να εγκαθιδρύσουν στη γη, αυτή τη γη που τόσο απλόχερα μας χαρίστηκε από μια δύναμη γενναιόδωρη, φωτεινή, αγαπητική ;
Άκου Ανθρωπάκο: Υπάρχει ! Φτάνει να το θελήσεις. Ο προφητικός λόγος του Κορνήλιου Καστοριάδη -για να σου μιλήσω για κάποιον από τους φωτεινούς ανθρώπους που γνώρισα λίγο μέσα από το βιβλίο του με τον εύστοχο τίτλο "Η άνοδος της ασημαντότητας"- αναφερόμενος -πολλά χρόνια πριν- σε πράγματα που βρίσκονται σήμερα στην απόλυτη επικαιρότητα λέει:
<< Και χάρις ακριβώς σ' αυτή τη διαδοχή κινημάτων επιβιώνουν στη σύγχρονη κοινωνία ορισμένες επιμέρους ελευθερίες, επιμέρους και αμυντικές ουσιαστικά, αποκρυσταλλωμένες σε συγκεκριμένους θεσμούς: δικαιώματα του ανθρώπου, μη αναδρομικότητα των νόμων, ένα σχετικό διαχωρισμό των εξουσιών, κλπ. Τις ελευθερίες αυτές δεν τις παραχώρησε ο καπιταλισμός, τις απέσπασαν και τις επέβαλαν μακραίωνοι αγώνες. Αυτές ακριβώς, καθιστούν το σημερινό πολιτικό καθεστώς όχι δημοκρατία (δεν είναι ο λαός που κατέχει και ασκεί εξουσία) αλλά φιλελεύθερη ολιγαρχία. >> Και αλλού:
<< Αν υπάρχει μια απάντηση, θα τη δώσει η μεγάλη πλειονότητα του λαού. Εγώ εκείνο που διαπιστώνω είναι, από τη μια, τις κολοσσιαίες διαστάσεις των όσων πρέπει να γίνουν και τις δυσκολίες τους, την έκταση της απάθειας και της ιδιωτικοποίησης στις σύγχρονες κοινωνίες, την εφιαλτική διαπλοκή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πλούσιες χώρες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχές και ούτω καθεξής. >> Μήπως αυτά δε συμβαίνουν σήμερα ακόμα και ανάμεσα στις πλούσιες χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης και τις χώρες του Νότου ; δανεισμός των φτωχών από τις πλούσιες με ληστρικά, τοκογλυφικά επιτόκια, αγορά πανάκριβων εξοπλιστικών συστημάτων (πολλές φορές ελαττωματικών ή ακατάλληλων, παρωχημένης τεχνολογίας, όποια σαβούρα θέλουν να ξεφορτωθούν μάς την φορτώνουν όχι μόνο κερδοσκοπώντας ασύστολα αλλά και θέτοντας σε κίνδυνο αθώες ζωές ), επιβαλλόμενες αγορές που εξακοντίζουν στα ύψη το Δημόσιο χρέος μας, επανάληψη του φαύλου αυτού κύκλου εις το διηνεκές, κλπ.)
Και ο Καστοριάδης καταλήγει:
<< Από την άλλη όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι νεκρές, ότι είναι ιστορικά τελειωμένες (...) Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι ότι όσοι έχουν συνείδηση της σοβαρότητας αυτών των ζητημάτων πρέπει να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν -είτε πρόκειται για τον προφορικό ή τον γραπτό λόγο, είτε απλώς για τη στάση τους στο χώρο όπου βρίσκονται- ώστε ο κόσμος να ξυπνήσει από τον σημερινό του λήθαργο και ν' αρχίσει να δρα προς την κατεύθυνση της ελευθερίας. >>
Σήμερα, αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη να το πράξεις, Ανθρωπάκο, περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
* Το εναργές ποίημα του Καβάφη αφιερώνεται στους Έλληνες πολιτικούς με την παρότρυνση να ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη στην οποία έχουν περιέλθει, να αντιδράσουν δυναμικά -με γενναιοψυχία, ευθυκρισία και δικαιότητα- στη σήψη που τους περιβάλλει και να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο οι ίδιοι την οδήγησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου